Προγραμματισμός & Οργάνωση (Planning & Organizing)

• Δομική Ανάλυση Έργου (WBS)
• Χρονοδιάγραμμα Εργασιών (Schedule)
• Εκτίμηση Κόστους (Budget Estimate)

Εκτέλεση (Execution)

• Συντονισμός Εμπλεκομένων (Coordinating Shareholders)
• Επιλογή Εργολάβων/Προμηθευτών (Conducting Procurement)
• Διαχείριση Συμβολαίων & Πληρωμών (Managing Contracts & Payments)

Παρακολούθηση & Έλεγχος (Tracking & Control)

• Σκοπού & Ποιότητας (Scope & Quality)
• Χρόνου (Schedule)
• Κόστους (Budget)
• Αλλαγών (Changes)

Οι χορηγίες που προσφέρονται μέσω κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δίνουν την τέλεια ευκαιρία για Ενεργειακή Αναβάθμιση της οικίας σας ή του επαγγελματικού σας χώρου. Η ECOSMART PROPERTY προσφέρει τις πιο κάτω υπηρεσίες ως προς τα σχέδια χορηγιών:

• Έκδοση Πιστοποιητικών Ενεργειακής Αναβάθμισης (ΠΕΑ) και Συστάσεις (πριν και μετά την αναβάθμιση)
• Τεχνοοικονομική Μελέτη (ενεργειακής αναβάθμισης)
• Συστάσεις - Μελέτη σεναρίων για εξεύρεση της βέλτιστης ενεργειακής αναβάθμισης (κόστος – όφελος, χρόνος απόσβεσης)
• Εξασφάλιση των απαραίτητων εγγράφων από πολεοδομικές αρχές και κτηματολόγιο
• Ετοιμασία και κατάθεση των απαραίτητων στοιχείων για την εξασφάλιση των κρατικών επιχορηγήσεων
• Επίβλεψη / Διαχείριση Υλοποίησης

Κατά την εκπλήρωση των εμπορικών συμβολαίων συμπεριλαμβανομένων αυτών του κατασκευαστικού τομέα, συχνά προκύπτουν μεταξύ των συμβαλλομένων οικονομικές ή άλλες διαφορές· για να αποφύγουν την προσφυγή στη πολύπλοκη, χρονοβόρα αλλά  και πολυδάπανη δικαστική διαδικασία, τα μέρη έχουν τη δυνατότητα να καταφύγουν σε μια από τις εναλλακτικές μεθόδους επίλυσης διαφορών· αυτές είναι βασικά οι εξής:

1. Διαπραγμάτευση (Negotiation)
2. Διαμεσολάβηση (Mediation)
3. Πραγματογνωμοσύνη (Expert Determination)
4. Διαιτησία (Arbitration)
5. Κριτική διαδικασία (Adjudication)

Κατά τις δύο πρώτες μεθόδους οι διαφορές επιλύονται μέσω συμβιβασμού μεταξύ των μερών ενώ στις τρεις τελευταίες μέσω πορίσματος, απόφασης ή κρίσης ενός ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα, διαιτητή ή κριτή αντίστοιχα.

Παρακάτω αναλύουμε ξεχωριστά τα βασικά γνωρίσματα της κάθε μιας από αυτές:

ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ (NEGOTIATION)

Είναι μια ιδιωτική, ανεπίσημη μέθοδος που στην ουσία συνιστά ή πρέπει να συνιστά το πρώτο στάδιο επίλυσης μιάς διαφοράς: σε τελευταία ανάλυση η διαπραγμάτευση είναι μέσα στο καθημερινό πρόγραμμα ενός επιτυχημένου επιχειρηματία, γιατί λοιπόν να την εγκαταλείπει ξαφνικά όταν προκύπτει μιά διαφορά; Η μέθοδος καταλήγει σε συμβιβασμό μέσω άμεσης επικοινωνίας και ειδικευμένης διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο μερών. Η  παρουσία τρίτων, όπως ειδικών εμπειρογνωμόνων ή δικηγόρων, είναι δυνατή όχι όμως απαραίτητη. Σε κάθε περίπτωση ο έλεγχος της διαδικασίας και του  αποτελέσματος βρίσκεται στα δύο διάδικα μέρη. Είναι η λιγότερο συγκρουσιακή από τις εναλλακτικές μεθόθους πράγμα που επιτρέπει τα μέρη τη συνέχιση της συνεργασίας τους.

ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ (MEDIATION)

Πρόκειται και εδώ για μια ιδιωτική και ανεπίσημη διαπραγμάτευση που γίνεται όμως δομημένα, με τη συμμετοχή ενός ουδέτερου διαμεσολαβητή ο οποίος βοηθά τους διάδικους να κατανοήσουν ο ένας τις θέσεις του άλλου και να φθάσουν σ’ ένα αμοιβαίο συμβιβασμό· ο διαμεσολαβητής δεν αποφασίζει ούτε κρίνει οτιδήποτε ο ίδιος, εναπόκειται στα μέρη να καταλήξουν στο συμβιβασμό. Η διαμεσολάβηση διακρίνεται σε υποβοηθητική και αξιολογητική : κατά την πρώτη ο διαμεσολαβητής καλείται να φέρει κοντά τα δύο μέρη και να διερευνήσει μαζί τους τις πιθανότητες και επιλογές ενός συμβιβασμού, ενώ κατά τη δεύτερη εκφέρει επιπλέον και την προσωπική του άποψη ή ουδέτερη αποτίμηση (neutral evaluation) η οποία φυσικά δεν δεσμεύει τα μέρη, που μπορούν να αποχωρήσουν από τη διαδικασία όποτε το θελήσουν.

ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗ (EXPERT DETERMINATION)

Είναι μια ανεπίσημη, ιδιωτική μέθοδος που μπορεί όμως να γίνει δημόσια εφόσον υπάρχει ανάμειξη του δικαστηρίου· είναι μια σχετικά απλή διαδικασία, κατάλληλη για υποθέσεις στις οποίες η διαφορά έγκειται, κατά βάση, σε τεχνικά ζητήματα και ενδεχομένως σε εκτίμηση του συνυφασμένου κόστους. Τα μέρη, είτε απ’ ευθείας είτε μέσω κάποιου αρμόδιου σώματος όπως πχ. το ΕΤΕΚ, διορίζουν από κοινού έναν ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα ο οποίος έχει την εξουσία να διερευνήσει τα αμφισβητούμενα θέματα και να συντάξει έκθεση της οποίας το πόρισμα θα είναι, λογικά, δεσμευτικό. Η υποβολή μιας διαφοράς σε πραγματογνωμοσύνη μπορεί να γίνει είτε κατόπιν συμφωνίας των μερών είτε κατόπιν οδηγίας του δικαστηρίου, εάν η υπόθεση έφθασε μέχρι εκεί· το δικαστήριο ή τα μέρη καθορίζουν και τους όρους εντολής του πραγματογνώμονα ενώ ο χρόνος παράδοσης της έκθεσης συμφωνείται μεταξύ των μερών και τελευταίου.

ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ (ARBITRATION)

Ο θεσμός της Διαιτησίας είναι μια επίσημη, ιδιωτική διαδικασία που μπορεί όμως να γίνει δημόσια αν υπάρχει ανάμειξη του δικαστηρίου· αποτελεί συμπλήρωμα κάθε σύγχρονου δικαστικού συστήματος. Στη Κύπρο διέπεται από τον περί Διαιτησίας Νόμο, Κεφ. 4 και τον περί Διεθνούς Εμπορικής Διαιτησίας Νόμο 101(Ι)/1987. Προσομοιάζει περισσότερο από κάθε άλλη εναλλακτική μέθοδο με τη δικαστική διαδικασία, την οποία αντικαθιστά εκεί όπου χρειάζεται έρευνα και κρίση ειδικού εμπειρογνώμονα· επιπλέον αμβλύνει σε αρκετό βαθμό τα βασικά μειονεκτήματα της τελευταίας που είναι ανελαστική, αυστηρή, πολυδάπανη και χρονοβόρα. Η παραπομπή γίνεται είτε α) με βάση το λεγόμενο συνυποσχετικό, που μπορεί να είναι ή όρος του συμβολαίου για υποβολή τυχόν μελλοντικών διαφορών σε διαιτησία ή ad hoc (επί τούτου) συμφωνία μετά την εμφάνιση της διαφοράς, είτε β) με βάση δικαστικό διάταγμα δυνάμει των άρθρων 35-39 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/1960. Ένας οι περισσότεροι διαιτητές διορίζονται είτε απευθείας από τα μέρη είτε από κάποιο αρμόδιο σώμα, όπως πχ. το ΕΤΕΚ, κατόπιν κοινού αιτήματος. Οι διαιτησίες μέσω ΕΤΕΚ διεξάγονται με βάση τους Κανονισμούς Διαιτησίας του Επιμελητηρίου, Έκδοση 2012. Ο Διαιτητής πρέπει να είναι ανεξάρτητος, αμερόληπτος, ακέραιος και να δίνει στα μέρη ίσες ευκαιρίες να προβάλουν τις θέσεις τους. Η απόφαση του είναι δεσμευτική και δύσκολα ανατρέπεται από τα δικαστήρια: μόνο αν αποδειχθεί δόλος ή ανάρμοστη συμπεριφορά από μέρους του. Με την υιοθέτηση της από το δικαστήριο η διαιτητική απόφαση λαμβάνει την ισχύ δικαστικής απόφασης ή διατάγματος και σαν τέτοια ή τέτοιο εκτελείται.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ (ADJUDICATION)

Είναι μια λιγότερο επίσημη από τη Διαιτησία αλλά ταχείας επίλυσης μέθοδος που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια υποχρεωτικά στην Αγγλία με βάση το Νόμο «The Housing Grants, Construction & Regeneration Act 1996, Part II, Section 108» που τέθηκε σε ισχύ το 2011. Ο Νόμος προβλέπει ότι όλα ανεξαιρέτως τα συμβόλαια που αφορούν τον κατασκευαστικό τομέα θα πρέπει να παρέχουν στα συμβαλλόμενα μέρη το δικαίωμα παραπομπής οποιασδήποτε διαφοράς σε κριτική διαδικασία και καθορίζει τους κανόνες που θα διέπουν τη διαδικασία αυτή. Ο κριτής, που πρέπει να είναι άτομο ουδέτερο, είτε επιλέγεται από τα μέρη είτε διορίζεται από κάποιο αναγνωρισμένο σώμα. Η διαδικασία μπορεί να βασιστεί στην υποβολή εγγράφων μόνο και υπόκειται σε αυστηρά χρονοδιαγράμματα: ο διορισμός και η παραπομπή γίνεται 7 το πολύ μέρες μετά την ειδοποίηση της πρόθεσης από το ένα μέρος και ο κριτής καταλήγει στην απόφαση του μέσα σε 28 μέρες, με δικαίωμα παράτασης 14 ημερών εφόσον συναινέσει και το μέρος που παρέπεμψε τη διαφορά. Ο κριτής οφείλει να δρα αμερόληπτα και έχει τη δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλίας για την διερεύνηση των πραγματικών γεγονότων και την εξακρίβωση της αλήθειας. Η απόφαση του θεωρείται ενδιάμεση υπό την έννοια ότι μπορεί να αναθεωρηθεί αργότερα από ενδεχόμενη δίκη ή διαιτησία ή αμοιβαία συμφωνία· ωστόσο τα μέρη μπορούν να συμφωνήσουν από την αρχή ότι η απόφαση θα είναι τελεσίδικη.